அன்னையர் தினமாம்!

நம் நாட்டிற்கு இது தேவையா, அவசியமா போன்ற கேள்விகளுக்கு நானும் என் ஆதரவை தெரிவிக்கின்றேன். அது என்ன தனியாக ஒரு தினம். நம் நாட்டை பொறுத்தவரை, குறைந்தபட்சம் என்னை பொறுத்தவரை தினம் தினம் அன்னையர் தினம் தான். சரி, அன்னையர் தினத்தில் நம்பிக்கை இல்லனு சொல்லியாச்சு, அப்புறம் எதுக்கு இந்த பதிவுனு யாரும் கேட்பதற்கு முன்பு நானே காரணத்தை சொல்லி விடுகின்றேன். இந்தியாவில் இருந்தாலும் சன் தொலைக்காட்சியில் அன்னையர் தின சிறப்பு நிகழ்ச்சிகளை கண்டு அன்னையரை போற்றலாம். சுடானில் சன் தொலைக்காட்சிக்கு வழி கிடையாது. அதுனால ஒரு பதிவு ஒன்னு போட்டு அன்னையரை போற்றலாம் என்பதற்காக தான் இந்த பதிவு.

என் அன்னை மற்றவர்களை பொருத்தவரைக்கும் ஒரு சதாரண(சராசரி) அம்மா தான். ஆனால் எனக்கு ஸ்பேஷல் தான். அப்படி என்ன ஸ்பேஷல்...

பின் தூங்கி முன் எழுர்ந்து, மற்றவர்களுக்கு முன்னால் எனக்கு படுக்கையறை காபி தருவதும்.,
சரியான நேரத்தில் சாப்பிட வரவில்லை என்றால் கைப்பேசியில் அழைப்பதும்.,
என் சகோதரன் கிண்டல் செய்தாலும் எனக்கு பிடித்த பதார்த்தங்களை செய்து கொடுப்பதும்.,
நான் வரும்வரை சாப்பிடாமல் காத்து இருப்பதும்.,
நாங்கள் திட்டினாலும் திருந்தாத சொந்தங்களுக்காக பரிந்து பேசுவதும், அவர்களுக்கு உதவி செய்து கடைசியில் கெட்ட பெயர் எடுப்பதும்.,
இன்னும் உலகம் புரியாமல் இருப்பதும்.,
இரவில் எவ்வளவு தாமதமாக வந்தாலும் விழித்து இருந்து கதவு திறந்து விட்டு சில திட்டுகளை உதிப்பதும்.,
எனக்காக மெகா சீரியலை விட்டுக் கொடுப்பதும்( இது ரொம்ப பெரிய விசயங்க, சில சமயம் தான்).,
எனக்காக தந்தையிடம் பரிந்துரை செய்து காரியத்தை நிறைவேற்றி தருவதும்.,
அவர்களுக்கு நான் வாங்கி கொடுத்த பொருட்களை மற்றவர்களிடம் பெருமையாக காட்டுவதும்.,
வெளியூர்/வெளிநாட்டில் இருந்து எப்பொழுது தொலைப்பேசியில் அழைத்தாலும் சாப்பிட்டாயா என முதலில் கேட்பது(சாப்பிடுரத வேறு எதுமே தெரியாதா என நான் பலமுறை கடிந்து கொண்டாலும் அவர்கள் மாற வில்லை)

இன்று தொலைப்பேசியில் தொடர்பு கொண்ட போது கூட என்ன சாப்பிட்டாய் என்று தான் முதலில் கேட்டார். என் தந்தை அன்னையர் தினத்தில் அன்னைக்கு என்ன விசேசம், என்ன பரிசு எனக் கேட்டார். நான் பதில் எதும் சொல்லவில்லை. என் அம்மாவிடம் அன்னையர் தின வாழ்த்துக்கள் எதும் கூறவில்லை. கூறவும் தோணவில்லை. அவருக்கும் தெரியும், எனக்கும் தெரியும் நானே அவருக்கு ஒரு விலைமதிக்க முடியாத பரிசு என்றும், அவரே எனக்கு விலைமதிக்க முடியாத பரிசு என்றும். பின் என்ன தனியாக ஒரு பரிசு இந்த தினத்தில். உண்மைதானே?????? காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன் குஞ்சு என்பதை போல இந்த காக்கைக்கு(என் அம்மாவுக்கு) நான் பொன் குஞ்சு தான்.

நான் அனைவரையும் கேட்டுக்கு கொள்ளவது என்வென்றால் தயவு செய்து உங்கள் பெற்றோர்களை விகுதி குறைவாக கூப்பிட வேண்டாம். என் நண்பர்களில் சிலரும் பெருநகரங்களில் பலரும் தன் பெற்றோர்களை வா, போ என விகுதி குறைவாக கூப்பிடுவதை காண முடிந்தது. நான் அவர்களிடம் வினவியதற்கு, இப்படி கூப்பிட்டால் தான் நெருக்கம் இருக்கின்றது என பதில் கிடைத்தது. நீ எப்படி கூப்பிடுவாய் என கேட்டதற்கு வாங்க, போங்க, என சொன்னேன். இப்படி கூறுவது உனக்கு சங்கடமாக இல்லை, வேற்று மனிதர்களை கூப்பிடுவது போல் தோன்றவில்லை என என்னையே கேள்வி கேட்கின்றார்கள். தவறு இவர்களிடம் இல்லை, இவர்கள் பெற்றோர்களிடம் தான். என்னை பொருத்தவரை எனக்கு அது மரியாதை குறைவாக தோணுகின்றது. என் தாத்தா இருந்துவரை மற்றவர்களிடம் என்னை பற்றி கூறும் போது அவர் வந்தார், போனார் என்று தான் கூறுவார்.
சிறிவர்களையே மரியாதையாக சொல்லும் போது, பெற்றோர்களை மரியாதையாக அழைப்பது தான் நன்றாக இருக்கும். அது தான் நம் பண்பாடு கூட. உங்களை பொருத்தவரை அது நெருக்கத்தின் அடையாளமாக இருந்தாலும் மற்றவர்கள் முன்பு கூறுவதையாவது தவிர்த்தால் நன்றாக இருக்கும்.

"வீட்டில் பெற்றவர்களுக்கு மரியாதை கொடுத்தால் தான் நாட்டில் மற்றவர்களுக்கு மரியாதை கொடுக்க தோணும்" என்பது என் கருத்து